کاربرد خمیرمایه

#کاربردهای خمیر مایه
❇️❇️❇️ اصولا مصرف این کالا به‌عنوان یک کالای نهایی مطرح نیست و به‌عنوان یک کالای واسطه‌ای در تولید بسیاری از محصولات که از آرد به‌عنوان ماده اولیه اصلی در تولید خود استفاده می‌کنند، کاربرد دارد.
عمده مصرف خمیرمایه در تهیه انواع نان (سنتی و حجیم) و سپس در قنادی و شیرینی‌پزی، مصارف خانگی، تولید کیک و کلوچه است. رایج‌ترین مخمر نان، خمیر ترش نانوایی است که ضمن افزایش حجم نان موجب بهبود بو، طعم و مزه نان می‌شود اما به دلایلی مانند مشکل و کند بودن فرآیند تهیه آن، نبود امکان تولید صنعتی در سطح وسیع و همچنین غیربهداشتی بودن فرآیند تولید آن، به مرور خمیرمایه به‌عنوان اصلی‌ترین عامل تخمیر نان که امکان تولید انبوه و صنعتی آن هم هست، جایگزین آن شد.
پیش از مایه‌خمیرها!
نخستین و رایج‌ترین افزودنی شیمیایی غیرمجاز نان جوش‌شیرین یا بی‌کربنات سدیم بوده که در آغاز به‌عنوان دارویی ابتدایی برای التیام در دستگاه گوارشی در عطاری‌ها عرضه می‌شده است. احتمالا این ماده نخست در پوک کردن خمیر شیرینی مصرف داشته و بعدها به‌عنوان پوک‌کننده نان مورد مصرف واقع شده است که برای نخستین‌بار انگلیسی‌ها استفاده از جوش‌شیرین را به نانوایان ایرانی پیشنهاد کردند که در آن زمان (حدود ۸۰-۷۰ سال قبل) از اسید سیتریک (جوهرلیمو) نیز در بعضی از شیرینی‌ها استفاده می‌شده است ولی در نان، مواد شیمیایی به‌کار نمی‌رفت. دلایلی مانند سهولت مصرف، ارزانی و سرعت عمل بسیار بالای جوش‌شیرین، نیاز به طبقه‌بندی انواع خمیرمایه با توجه به تنوع آرد خبازی، نیاز به دستورالعمل خاصی در مصرف انواع خمیرمایه، آشنایی نداشتن نانوایان کشور به ویژگی و مزایای استفاده از خمیرمایه و همچنین کمبود خمیرمایه بهداشتی، موجب شد مصرف وسیع جوش‌شیرین در کشور رواج یابد و امروزه می‌توان گفت که نسبت نانوایان و دیگر مصرف‌کنندگان آرد در استفاده از جوش‌شیرین بسیار بیشتر و بالاتر از نسبت استفاده از خمیرمایه است و جوش‌شیرین به‌دلیل سرعت عمل در ورآمدن و همچنین ارزانی آن نسبت به خمیرمایه متاسفانه از مقبولیت بیشتری در نزد نانوایان و دیگر استفاده‌کنندگان از آرد برخوردار است. البته تجربه و عملکرد جوش‌شیرین در خمیر نشان داده که در واقع باعث تخمیر آن نمی‌شود بلکه این
ماده فقط در هنگام پخت نان، در تنور باعث پف کردن آن می‌شود و خاصیت دیگری ندارد